Nie chcę żałować żadnych chwil, chociaż wiem że nie było kolorowo...

Leżę i jak zwykle nie mogę zasnąć. Zazwyczaj chodzę spać około 2.00-3.00. I choć czasem jestem na maksa zmęczona, to i tak ciężko mi zasnąć.
Byłam jakiś czas temu u psychiatry. Dostałam receptę na tabletki Aciprex. Poczytałam troszkę w internecie...i nie kupiłam. Nie wiem czy dobrze zrobiłam, ale jakoś mnie zniechęciły opinie o tym leku.
Wiem, wiem. Jeszcze niedawno marudziłam, że chcę dostać jakiegoś "uspokajacza". Ale zaczęłam się obawiać, że będę otłumaniona, że będę się czuła jeszcze gorzej.
Byłam troszkę rozczarowana tą wizytą. Oczekiwałam czegoś innego, niż przeprowadzenia wywiadu o stanie zdrowia i wystawienia recepty. Myślałam, że to będzie jakaś rozmowa, że będę mogła się wygadać. W tym celu lepszą opcją byłoby pójście do psychologa, a nie psychiatry...
Chyba tak właśnie zrobię.
Jest mi troszkę lżej, gdy mogę porozmawiać o tym wszystkim z kimś "z zewnątrz". Chodzę nadal do neurologopedy. Trafiłam na bardzo sympatyczną Panią. Czasami w ramach zajęć mogę sobie tak po prostu ponarzekać, pomarudzić, wyżalić, wygadać. I to jest dobre, to mi pomaga.
Poszukam sobie jeszcze dobrego psychologa. Być może obejdzie się bez faszerowania antydepresantami...
Zobaczymy.

Powoli rosną włoski. Noszę nadal perukę, bo nie mogę się przekonać do takich króciutkich. Używam maski WAX, zażywam tabletki Biotebal. Niech one rosną szybciej!

Pomalutku zaczyna goić się rana na nodze. Pani pielęgniarka z DCO potrafi zdziałać cuda. Daje mi różne specyfiki i już widać efekty. Mam nadzieję, że do wiosny się to wygoi na tyle, że nie będą potrzebne opatrunki.
Kilka czytających osób wykazało chęć pomocy w tej sprawie, za co jestem bardzo wdzięczna i bardzo dziękuję. To bardzo miłe. Pewnie skorzystałabym z rad, gdybym nie otrzymała pomocy w DCO.




Od jakiegoś czasu myślę o plastrach na blizny - Sutricon. Chciałam stosować je na rękę. Czy ktoś z Was używał ich? Czy rzeczywiście pomagają i dają widoczne efekty? Zastanawiam się czy warto.

Końcem lutego minie pół roku od operacji. Aż ciężko uwierzyć. Mi się wydaje, że to było tak niedawno. W marcu kolejny PET. Kolejne dni pełne stresu. Mam nadzieję, że też kolejna radość z dobrego wyniku. Oby!